Ur Keklik,Ülkemizde genellikle Doğu Karadeniz bölgesinde yaşayan Ur kekliği, Orta Toroslar, Doğu Anadolu ve Doğu Akdeniz'de de bulunur. Türkiye dışında çoğunlukla İran, Ermenistan ve Gürcistan'da da görülür. Ur Keklik Yapısı:Ur kekliğinin erkek ve dişileri çoğunlukla birbirlerine çok benzer. Ancak erkeklerin ayaklarında yer alan mahmuz, dişilerde bulunmadığından bu mahmuz sayesinde erkekler dişilerinden ayırt edilebilir. Dağların yüksek kayalıkları, orman sınırları üzerinde, 1800-4000 metre arasındaki yüksekliklerde, genel olarak 2400 metre seviyesinde yaşar. Sarp kayalık ve yamaçlar ile kar örtüsünün olmadığı, yosun ve bitki bulunan yerlerde bulunur. Kış aylarında orman sınırına yakın bodur ardıçların ve çalıların bulunduğu alanlara iner. Orman içine girmezler. Yuvalarını sarp olan yerlerde bir kaya veya taş çıkıntısı altına yapar. Ur kekliğinin dişisi, toprak üzerine kenarlarına bir iki çöp ile yosun koyarak yaptığı basit bir yuvaya 10-18 arası yeşilimsi renkte yumurta yapar. Kuluçka süresi 28 gün olup, kuluçkaya dişi yatar, erkeği ise çevrede nöbet tutar. Kuluçkadan 10-15 yavru çıktığı halde, ancak birkaç keklik erginliğe ulaşır. Ur Kekliğin Davranışları:Ur keklik çok hızlı yürüyebilir. Kanatları kısa ve küt olmasına rağmen büyük bir patırtı ile fırlayıp, vadilerden aşağı çok süratli olarak süzülerek uçar. Kalkarken sert, kendine özgü bir ses ile kalkar, uçma sırasında ise ıslığa benzer bir ses çıkarır. Yemlenir ve eşelenirken tehlikeyi haber vermek için hindi gibi değişik sesler çıkarır. Görünüm olarak tıpkı bir hindi büyüklüğünde olan Ur keklik, sülüngiller familyasının en iri kanatlısıdır. 60-65 santim civarında olması nedeniyle en iri keklik unvanına sahiptir. Tüy rengi olarak kül rengi hakimdir. Başı iri, yanak ve alın bölümünde krem tonları vardır. Gerdanı gri beyaz renkli, gaga altından başlayıp boynuna doğru inen koyu, açık gri tonunda bir lekesi bulunur. Kursak bölümü, sırt ve karnı koyu gridir. Kursak bölümünde, enine koyu renk hareler vardır. Sırt ve karnında boyuna soluk renk lekeler vardır. Kanat ve gövde yanında yer alan tüyler gri renktedir. Kuyruk bölümü kahverengi ve gri arası, kuyruk altındaki tüyleri çok beyazdır. Kanatların saklandığı gövde yan tüyleri ise açık gri, üzeri kahverengi lekelidir. Kanat uçma tüyü beyaz, uçları üstten siyah, alttan gridir. Kuyruk koyu gri, kahverengi, kuyruk altı tüyleri ise beyazdır. Uçtuğu zaman gri beyaz görünüm alır. Gagası iri, üst gaganın ucu hafif aşağı kıvrıktır. Gaga boynuz rengi, ayakları donuk kirli sarıdır. Erkek ve dişisi aynı görünümdedir. Erkeğin ayağında mahmuz bulunur. Ur Keklik Beslenmesi:Ur keklikleri doğal yaşamında taze bitki, ot, tohum, yosun ve çeşitli böceklerle beslenmektedir. Ek Bilgiler:Ur kekliklerinin yaşam alanları ve davranışları, iklim değişikliklerinden ve habitat kaybından etkilenebilir. Bu yüzden, bu türlerin korunması ve yaşam alanlarının sürdürülebilir bir şekilde yönetilmesi önemlidir. Ayrıca, Ur keklikleri avlanma baskısı altında olabilir, bu nedenle avlanma düzenlemeleri ve koruma programları da türlerin korunmasında kritik öneme sahiptir. |
.jpg "Beyaz Keklik Türleri ve Özellikleri")
Ur keklikleri hakkında verdiğin bilgiler gerçekten ilgi çekici. Özellikle dişinin yumurta yapma şekli ve kuluçka süresi hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorum. Yavru kekliklerin erginliğe ulaşma oranı neden bu kadar düşük? Ayrıca, kış aylarında neden orman sınırlarına yakın alanlara iniyorlar? Yüksek kayalıklar ve sarp yamaçlarda bulundukları için tehlikelerle nasıl başa çıkıyorlar? Bu türlerin korunması için neler yapılabilir?
Cevap yazDişi Kekliklerin Yumurtlama Şekli ve Kuluçka Süresi
Dişi keklikler, genellikle 10-15 yumurta bırakır. Yumurtalar, oval ve genellikle krem rengi veya açık kahverengi tonlarındadır. Kuluçka süresi 23-28 gün arasında değişir ve bu süre zarfında dişi keklik, yumurtalarının üzerinde sabit kalarak yavruların gelişimini sağlar.
Yavru Kekliklerin Erginliğe Ulaşma Oranı
Yavru kekliklerin erginliğe ulaşma oranı, çeşitli faktörlere bağlı olarak düşük olabilir. Doğal düşmanlar, habitat kaybı ve besin kaynaklarının azalması, yavruların hayatta kalma oranını olumsuz etkileyen başlıca sebeplerdir. Ayrıca, yavru kekliklerin annelerinden uzakta beslenmeleri ve korunmaları da hayatta kalma şanslarını azaltır.
Kış Aylarında Orman Sınırlarına Yakın Alanlara İniş
Kış aylarında kekliklerin orman sınırlarına yakın alanlara inmesinin sebebi, bu bölgelerde daha fazla koruma ve yiyecek bulma fırsatıdır. Ormanlık alanlar, onları yırtıcılardan korurken aynı zamanda kış aylarında besin bulma şansını artırır.
Yüksek Kayalıklar ve Sarp Yamaçlar
Yüksek kayalıklar ve sarp yamaçlar, keklikler için hem tehlikeli hem de koruyucu alanlar yaratır. Yüksek zemin, yırtıcılardan kaçma konusunda avantaj sağlarken, bu tür alanlarda bulunan kayalar ve bitki örtüsü, gizlenmelerine yardımcı olur. Ancak, bu alanlarda yaşamaya adapte olmaları, baskın yırtıcılardan kaçınmaları açısından zorluklar da içermektedir.
Koruma Önlemleri
Keklik türlerinin korunması için habitatlarının korunması ve iyileştirilmesi büyük önem taşır. Yetişkin kekliklerin ve yavruların doğal yaşam alanlarının korunması, avlanma düzenlemeleri ve habitat restorasyon projeleri gibi önlemler alınmalıdır. Ayrıca, yerel halkın bilinçlendirilmesi ve koruma programlarına dahil edilmesi, bu türlerin hayatta kalma şansını artırabilir.