Keklik, zarafeti ve güzelliği ile tanınan bir kuş türüdür. "Keklik gibi maşallah" ifadesi, gençlik ve yakışıklılığın simgesi olarak kullanılırken, "keklik gibi sekiyor" deyimi de bu kuşun zarif hareketlerini betimler. Keklik, şarkı ve türkülere de ilham kaynağı olmuştur. Örneğin, "Keklik gibi kanadımı süzemedim" ve "kekliği düz ovada avlarlar" gibi ifadeler kekliğin kültürel önemini yansıtır. Ancak, kekliğin kaderi ve avlanması da oldukça trajiktir.

Keklik avı, avcılar için oldukça eğlenceli ve zevkli bir avdır. Avcılar, önce "koz" adı verilen, içinde gizlenebilecekleri küçük bir yer yaparlar. Bu kozlar genellikle dağın yamacına yakın kısımlarına yapılır çünkü keklikler yükseklerde ve kayalıklarda yaşarlar, yüksekten ovaya doğru uçarlar. Bu nedenle "kekliği düz ovada avlarlar" sözü buradan gelir. Avcı, kozun etrafına hayvan bağırsaklarından yapılmış, bir ucunda sert ağaç çivileri bulunan tuzaklar döşer. Daha sonra "meri keklik" adı verilen dişi kekliği tuzakların arkasına koyar ve kendisi de kozun içine siner.

Meri keklik ötmeye başlar; ötüşü kayalıklarda yankılanır ve erkek keklikler bu sesi duyarak yanıt verir. Bu sesli diyalog, avcıların deyimiyle "izbar" olarak adlandırılır. Meri keklik, ötüşünü sıklaştırdıkça erkek keklikler çoğalmaya başlar. Tüm dişiliğini ötüşüne yansıtan meri keklik, adeta bir opera sanatçısı gibidir. Ötüşünü renklendirir ve uzattıkça uzatır. Erkek keklikler, bu şuh nameler karşısında daha fazla dayanamaz ve tuzaklara doğru çekilirler. Meri keklik, erkeğin yaklaştığını hisseder ve ötüşünü artırır. Bu davet karşısında, erkek kekliklerin karşı koyması imkânsız hale gelir.

Erkek keklik, dişinin ötüşüyle mest olur ve ona doğru yaklaşır. Kanatlarını hafifçe kaldırıp ileri doğru birkaç adım attığında, tuzağa düşer. Meri keklik, erkeğin çırpınışlarını zevkle izler. Avcı, kozundan çıkarak erkek kekliğin ayağını tuzaktan kurtarır ve iki ayağını iple bağlar. Keklik, başı aşağıda asılı bir şekilde dişiyle son kez göz göze gelir. Dişi o an hatasını anlar ve pişmanlık duyar. Ancak bu pişmanlık, kaderin acımasız döngüsünü değiştirmez. Dişi keklik, bir daha ötmeyeceğine dair kendine söz verir. Ancak, yaradılışı gereği bu sözünü sadece bir dahaki ava kadar tutabilir. Kekliğin kaderi, bu trajik döngüde hep aynı kalır.