Keklik avı, yerden havalanan av kuşları arasında en zevkli olarak yapılan av türlerinden biridir. Yerli bir av kuşu olan keklik, ülkemizde oldukça fazla bulunur. Özellikle kınalı keklik olarak bilinen türü en çok avlanan kuştur. Avcılar için, kalkışında kısa kanatlarını sertçe vurması, uzaklardan kalkması ve süzülerek uçması oldukça caziptir. Avcıların çoğu kuşların kalkış seslerini gece bile hatırlar ve duyarlar. Genellikle sarp arazilerde ve kayalık yerlerde bulunurlar. Mevsim koşullarına göre farklı bölgelerde olurlar. Doğu ve Güneydoğu bölgelerinde sert kışların geçtiği dönemde, uzak mesafelere göç ederler. Avcılığın ilk şartı, avın yapılacağı bölgede kekliklerin bulunmasıdır.

Mevsim koşulları gereği, soğuk zamanlarda bölgenin güney taraflarında olan keklik, sıcak dönemlerde yüksek kayalıklarda ve su çevresinde bulunur. Bu koşullarda Ekim ayında arazinin her tarafında olan keklikler, Aralık ayına gelindiğinde güney taraflarda olabilir. Avcılar arasında söylenen bir söze göre, "Bir hayvan gibi düşünemeyen, hayvan avlayamaz." sözü dikkat çekicidir. Havalar sıcak olduğunda serin taraflara giden kuşlar, soğuklarda sıcak alanlara gider. Sonbahar geldiğinde su ihtiyacı arttığından, suyun fazla olduğu yerlere gitmeleri, içgüdülerinin kuvvetli olmasındandır. Bu kuşlar gün içinde iki defa yayılır. Sabahın ilk ışıklarında ve gün batmadan hemen önce yayılırlar. Avcıların bunu iyi bilmesi gerekir. Ülkemizde yapılan avlar köpekle ya da köpeksiz yapılmaktadır. Geceleri arazinin en yüksek yerlerinde olan kuşlar, hava rüzgârlı, soğuk ya da yağışlı olursa yoğun kayalıklarda ya da dere yataklarında olurlar. Yapılan avda doğa koşulları iyi analiz edilmelidir. Doğada sürüler halinde bulunan keklikler, bozulmamış alay olarak adlandırılır. Av bölgesine gelen avcı öncelikle, kalkan kekliklerin sayısına bakmalıdır. Kekliklere ateş etse de kalkan kuşların nereye gittiğini, sayılarını kontrol etmelidir. Sürünün gittiği yere doğru giden avcı, bir keklik vurduysa, sayılarını bildiği takdirde geriye kaç tane kuşun kaldığını bilmelidir. Bunları bilirse, her an hazır bekleyebilir. Avcının vurduğu kekliğin düştüğü yeri doğru bilmesi oldukça önemlidir. Hata yapmamak için, o yere şapkasını bırakabilir. Vurduğunu bulamazsa, oraya dönerek yaptığı atışı hatırlayabilir. Kuşun düşerken bıraktığı tüyler de iyi bir izdir. Yaralanmış olan kuş, aşağı bölgelere doğru gider. Sık çalılıklara ya da kayalık diplerine saklanır. Kuşlar ilk kalktığında, arazinin aşağısına doğru gitse de tekrar tepeye çıkacaktır. Sürü dağıtılsa bile, kısa bir süre sonra kuşlar haberleşerek tekrar bir araya gelirler. Avcı onları kaybettiği zaman bir süre beklerse, keklikler yeniden toplanır.

Bu kuşların avı için en uygun tüfek, 12 kalibre olandır. Bu tüfek yarım otomatik, süperpoze ya da çifte olabilir. Namlu uzunluğu genellikle 68-71 cm olarak tercih edilir. Av mevsiminin açıldığı Ekim ayında çok şoklu tüfek tercih eden avcı, yarım şoku tercih etmeli, Aralık ayında tam şoku seçmelidir. Bu tercih, av mevsimi başında kuşların yakından kalkacağı, sonradan yılacağı ve güçleneceği için, daha hızlı kalkacağındandır. Avcılar tecrübe sahibi oldukça bu tercihlerini en doğru şekilde yapacaktır. Kuşlar için 7 numaralı fişek tercih edilmektedir. Yakın yerlerdeki atışlarda ise 10 numaralı saçma aynı işi görecektir. Numara küçüldükçe dezavantajlı olabilir. 32-36 gram dolular keklik avı için yeterlidir.

Avcılar yürüyüş için uygun botlar giymelidir. Bu av bol yürüyüş gerektirdiğinden, ayakların rahat olması gerekir. Mutlaka önceden denenen ayakkabılar tercih edilmelidir. Fişekliğin belde taşınması uygundur. Üst taraftaki giysilere silahların takılmaması için, uygun türde giysi tercih edilmelidir. Yürüyüşte terleme olabileceğinden, pamuklu giysiler seçilmelidir. Soğuklarda üst tarafa yünlü olan giyecekler giyilebilir. Avcıların yanında yağmurluk bulunması uygundur. Şapkalar kulaklıysa, av sırasında kapatılmamalıdır.